تعیین روایی ملاک مقیاس تبعیت از رژیم دارویی موریسکی در بیماران دیابتی نوع دو

نویسندگان

رضا قانعی قشلاق

r ghanei gheshlagh department of nursing, university of social welfare and rehabilitation sciences (uswr), tehran, iranگروه پرستاری، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران عباس عبادی

a ebadi department of medical surgical nursing, school of nursing, baqyatallah university of medical sciences, tehran, iranدانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران علی اکبر ویسی رایگانی

a k veisi raygani department of nursing, university of social welfare and rehabilitation sciences (uswr), tehran, iranگروه پرستاری، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران کیان نوروزی تبریزی

k nourozi tabrizi department of nursing, university of social welfare and rehabilitation sciences (uswr), tehran. iranگروه پرستاری، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران اصغر دالوندی

چکیده

مقدمه: عدم تبعیت از درمان در بیماران دیابتی منجر به کنترل ضعیف قند خون و افزایش خطر ابتلا به عوارض مزمن دیابت، بستری شدن در بیمارستان و مرگ ومیر می شود. میزان مناسب هموگلوبین گلیکوزیله به عنوان شاخص مدیریت مؤثر بیماری دیابت در نظر گرفته می شود. هدف این مطالعه بررسی روایی ملاک مقیاس تبعیت از درمان موریسکی با استفاده از میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیماران دیابتی نوع دو است. روش: در این مطالعه روش شناسی توصیفی همبستگی، 204 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به واحد دیابت شهر کرمانشاه در خرداد و تیرماه سال 1393 با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده ها از فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه تبعیت از درمان 8 سؤالی موریسکی(mmas-8) و نتایج آزمایش های هموگلوبین گلیکوزیله (hba1c) این بیماران استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار pasw و روش های توصیفی، آزمون تی تست مستقل، همبستگی پیرسون، تست دقیق فیشر و کای اسکوئر در سطح معنی داری 05/0p≤ تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نمونه ها شامل 4/33 درصد مرد و 6/66 درصد زن با میانگین سنی 6/9±1/57 سال بودند و 52 درصد افراد مورد مطالعه بی سواد بودند. 129 نفر (2/63 درصد) از بیماران دارای هموگلوبین گلیکوزیله 7 درصد و کمتر (مطلوب) و بر اساس نمره ابزار موریسکی تنها 15 نفر (4/7 درصد) تبعیت از درمان مطلوب داشتند. بین تبعیت از درمان و جنسیت ارتباط معنی داری وجود داشته در حالی که بین نمره پایبندی به درمان با هموگلوبین گلیکوزیله هیچ ارتباط معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: به شکل غیرمنتظره ای بین نمره تبعیت از درمان مقیاس موریسکی با هموگلوبین گلیکوزیله ارتباطی وجود نداشت

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

تبعیت از درمان دارویی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی نوع دو

Background and Objectives: Low levels of medication adherence in patients with type 2 diabetes is one of the greatest challenges in the treatment and control of diabetes. This study was designed to determine medication adherence and its related factors in patients with type II diabetes. Materials and Methods: In this cross-sectional study, a total of 300patients with type 2diabetes records i...

متن کامل

تبعیت از درمان دارویی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی نوع دو

سابقه و هدف: سطح پایین تبعیت دارویی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو یکی از بزرگترین چالش ها در درمان و کنترل بیماری است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تبعیت از درمان دارویی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی نوع دو  در سال 1394 طراحی و اجرا شد. مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی حاضر، تعداد 300 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو دارای پرونده در خانه های بهداشت شهرستان تویسرکان به طور تصادفی انتخاب شدند...

متن کامل

بررسی تاثیر پیگیری تلفنی پرستار بر تبعیت از برنامه درمانی در بیماران دیابتی نوع دو

مقدمه: عدم تبعیت از برنامه درمانی یکی از مشکلات شایع در بیماران دیابتی است. پی‌گیری تلفنی پرستار می‌تواند در استمرار حمایت از این بیماران و تقویت آگاهی و عملکرد آنان موثر باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر پی‌گیری تلفنی پرستار بر تبعیت از برنامه درمانی در بیماران دیابتی نوع دو بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی بود که بر روی 60 نفر از مبتلایان به دیابت نوع دو مراجعه‌کننده ...

متن کامل

رابطه سبکهای مقابله‌ای با تبعیت از درمان در بیماران دیابتی نوع دو

Background: Having high knowledge in patients is not sufficient for disease control and it is necessary to get more skills and capabilities that could be helping in confronting with diabetes associated stresses. This study is aim to assess the relationship between coping styles approaches with adherence to treatment in type 2 diabetic patients. Methods: In a cross sectional design 100 type 2 di...

متن کامل

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید


عنوان ژورنال:
پژوهش توانبخشی در پرستاری

جلد ۱، شماره ۳، صفحات ۲۴-۳۲

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023